STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Nie wierzę, że dałam się w to wpakować. Kiedy sobie pomyślę,
jak zareaguje Charlie... i Renee! Wyobrażasz sobie minę Angeli? Albo
Jessiki? O, nie - ta to dopiero będzie mnie obgadywać!
Edward uniósł jedną brew. Od razu odgadłam, dlaczego -
zapomniałam, że już niedługo mieliśmy wyjechać na zawsze. Czy
naprawdę byłam do tego stopnia nadwrażliwa, żeby nie przetrwać
kilku tygodni ukradkowych spojrzeń i retorycznych pytań?
Może nie przejmowałabym się tym tak bardzo, gdyby nie pewność, że
plotkowałabym tak samo, gdyby to kto inny z mojego rocznika
oznajmił, że wkrótce zmienia stan cywilny?
Boże, jeszcze tego lata miałam wyjść za mąż! Wzdrygnęłam się.
A może raczej nie przejmowałabym się tym tak bardzo, gdyby mama
nie nauczyła mnie wzdrygać się na sam dźwięk słowa „małżeństwo"?
Edward przerwał moje rozmyślania.
- Nie potrzebujemy hucznego weseliska z fanfarami. Nie musisz
nikogo powiadamiać ani niczego zmieniać. Pojedźmy do Las Vegas -
możesz mieć na sobie stare dżinsy i skorzystamy z takiej kaplicy,
gdzie wszystko załatwia się przy okienku w ścianie, nie wysiadając z
auta. Chcę tylko, żeby to było oficjalne - żebyś należała do mnie i
tylko do mnie.
Każda forma jest oficjalna - burknęłam, chociaż pomysł ze ślubem w
samochodzie nie był, moim zdaniem, taki zły. Tylko Alice byśmy
zawiedli.
scandalous
- Wszystkim się zajmę - obiecał przymilnie. - Spodziewam się,
że nie chcesz dostać teraz ode mnie pierścionka zaręczynowego?
An43 + Eleonora