STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- O nie — zaprzeczył z powagą. - Dałem słowo, że spróbujemy.
Tyle, że po ślubie.
Pokręciłam głową, śmiejąc się ponuro.
- Czuję się, jak jakiś czarny charakter z melodramatu — taki,
co to podkręcając wąsa, stara się sprowadzić niewinną panienkę
na złą drogę.
Edward zerknął na mnie, jakby chciał się upewnić, a potem szybko
schylił się, niby to żeby pocałować mnie w obojczyk.
- Trafiłam, prawda? - Byłam bardziej zszokowana niż rozbawiona.
- Boisz się, że tracąc cnotę, zejdziesz na złą drogę!
Zakryłam sobie usta dłonią, żeby stłumić chichot. „Stracić cnotę",
„zejść na złą drogę" - co za staroświeckie zwroty!
- Nie, głuptasku — mruknął wtulony w mój bark. - To ciebie chcę
przed tym ochronić. Ale bronisz się rękami i nogami.
- W życiu nie słyszałam jeszcze...
- Zaczekaj - przerwał mi. - Pozwól sobie zadać jedno pytanie.
Rozmawialiśmy już o tym, ale może tym razem łaskawie się ze mną
zgodzisz. Ile osób w tym pokoju ma duszę? I szansę na dostanie się do
nieba, czy co to tam nas czeka po śmierci?
- Dwie — odparłam z mocą.
- Niech ci będzie, może i masz rację. Teraz punkt drugi: dyskusje
na ten temat trwają, ale większość ludzi jest chyba zgodna co do tego,
że w życiu należy się kierować pewnymi zasadami.
- To już wampirze zasady ci nie wystarczają? Musisz się jeszcze
przejmować ludzkimi?
scandalous
An43 + Eleonora