STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Znowu do mnie przywarł i przerwał dopiero wtedy, kiedy serce biło
mi jak szalone, a na moich policzkach zakwitły rumieńce.
Po chwili, korzystając z tego, że zajął się wnętrzem mojej dłoni,
zaczęłam przebiegle:
- Słuchaj, przyrzekłam, że zostanę twoją żoną, i nią zostanę.
Naprawdę. Obiecuję. Zaklinam się na wszystkie świętości. Jeśli
chcesz, mogę podpisać umowę własną krwią.
- Z tą krwią to już przesadziłaś - zamruczał, nie oddalając się od
mojego nadgarstka.
Chodzi mi o to, że na pewno cię nie oszukam. Nie będę nic
kombinować. Przecież mnie znasz. Więc nie ma powodu, żeby dłużej
czekać. Jesteśmy zupełnie sami w tym wielkim domu, a nieczęsto się
to zdarza. Sam kupiłeś to wielkie, wygodne łóżko...
- Nie dziś wieczór - powtórzył.
- Nie ufasz mi?
- Oczywiście, że ci ufam.
Dłonią, którą się zajmował, wzięłam go pod brodę, żeby móc poznać
wyraz jego twarzy.
- To w czym problem? Przecież wiedziałeś, że postawisz na
swoim. — Nastroszyłam się. — Zawsze stawiasz na swoim -
mruknęłam.
scandalous
- Unikam ryzyka i tyle - odpowiedział spokojnie.
- Jest coś jeszcze - domyśliłam się, zaciskając usta. Odniosłam
wrażenie, że się przede mną broni - a za swoją z pozoru rozluźnioną
pozą coś ukrywa. - A może to ty planujesz się jakoś wymigać?
An43 + Eleonora