STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Krzywiąc się, pokręciłam głową, nie odrywając jej od jego piersi.
- Tylko próbujesz odwrócić moją uwagę. Nie zbaczajmy z tematu.
Westchnął.
- Powiedz mi, jeśli coś opuszczę. - Postarałam się, żeby mój głos
nie zdradza! żadnych emocji. — Chcesz się ze mną ożenić -nie byłam
w stanie wymówić tej zbitki słów bez grymasu — płacić za moje
studia, mieć więcej czasu, a ponadto sprawić mi szybszy samochód. -
Uniosłam brwi. - Czy to już wszystkie żądania? Całkiem ich sporo.
Tylko pierwsze to żądanie. - Chyba trudno mu było nie wybuchnąć
śmiechem. - Pozostałe to co najwyżej prośby.
- A moim jedynym maleńkim żądaniem jest to, żebyśmy...
- Żądaniem? - przerwał mi, raptownie poważniejąc.
- Tak, a bo co? Ściągnął srogo brwi.
- Małżeństwo nie jest czymś, na co zgodzę się ot tak - oznajmiłam
mu. - Muszę dostać coś w zamian.
Nachylił się, żeby sięgnąć mojego ucha.
- Jeszcze nie teraz - szepnął. - Później, kiedy już nie będziesz taka
krucha. Musisz uzbroić się w cierpliwość.
- Ale w tym cały problem - powiedziałam, starając się brzmię jak
najbardziej rzeczowo. - Kiedy przestanę być taka krucha, to już nie
będzie to samo. Ja nie będę już taka sama. Nie wiem nawet, czy nadal
będę sobą.
- Obiecuję ci, że będziesz - przyrzekł.
Skrzywiłam się.
scandalous
An43 + Eleonora