STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Przepraszam. Coś się zamyśliłam.
- Świetny sposób na przetrwanie lekcji - skomentował Ben.
Alice powróciła do omawiania naszego wyjścia z jeszcze większym
zaangażowaniem niż wcześniej - nawet odrobinę za dużym. Raz
zauważyłam, że oczy jej i Edwarda się spotkały, ale zanim dostrzegł
to ktokolwiek inny, patrzyła już na Angelę. Edward siedział cicho,
bawiąc się, niby to od niechcenia, kosmykiem moich włosów.
Czekałam niecierpliwie na odpowiedni moment, żeby zapytać go, co
Alice zobaczyła w swojej wizji, ale przez całe popołudnie taka
sposobność nie nadarzyła się ani razu. Zwykle znajdowaliśmy na
przerwach trochę czasu dla siebie, więc domyślałam się, że Edward
celowo odwleka tę chwilę. Zaraz po lunchu, na przykład, zwolnił
kroku, żeby zrównać się z Benem i zagaił go o zadanie domowe,
które, jak wiedziałam, sam miał już dawno odrobione. Gdy dobiegła
końca ostatnia lekcja, wdał się z kolei w rozmowę z omijanym zwykle
przez siebie z daleka Mikiem Newtonem! Zrezygnowana, powlokłam
się za nimi na parking.
Mike był nieco zdziwiony tym nagłym zainteresowaniem ze strony
mojego chłopaka, ale na wszystkie pytania odpowiadał przyjaźnie.
Nadstawiłam uszu.
- A przecież dopiero co wymieniłem akumulator. Najwyraźniej
miał jakieś problemy z samochodem.
scandalous
- Może to kable? - zasugerował Edward.
- Nie mam pojęcia. Nie za bardzo znam się na autach – przyznał
Mike. - Wypadałoby pojechać z tym do warsztatu Dowlinga,
An43 + Eleonora