STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Wpatrywałam się w nasze splecione dłonie. Nadal nie wiedziałam, jak
zacząć. Czułam na sobie jego spojrzenie i bałam się podnieść wzrok.
Byłam świadoma, że robię się czerwona.
Pogłaskał mnie opuszkiem palca po policzku.
- Bello, co ja widzę? Ty się rumienisz? - zdziwił się szczerze. Tym
bardziej wolałam patrzeć w inną stronę. - Powiedz wreszcie, o co
chodzi. Nie trzymaj mnie dłużej w niepewności.
Przygryzłam wargę.
-Bello!
Jego karcący ton przypomniał mi, jak trudno mu było pogodzić się z
tym, że nie zna moich myśli.
- Trochę martwię się tym, co będzie później – wyznałam wreszcie,
zerkając na niego nieśmiało.
Zesztywniał, ale postarał się nie dać mi tego odczuć.
- Czym się martwisz? - spytał czule.
- Zachowujecie się wszyscy tak, jakbym po przemianie miała
interesować się tylko tym, kogo by tu następnego zabić - pożaliłam
się.
Na twarzy Edwarda pojawił się grymas.
- Więc boję się, że tak się zatracę w tym mordowaniu, że nie będę
już dłużej sobą... i że przestanę mieć... że przestanę czuć do ciebie to,
co czuję teraz.
- Ta faza nie trwa wiecznie - zapewnił mnie.
Nadal nie rozumiał, do czego zmierzam.
Byłam coraz bardziej zdenerwowana.
scandalous
An43 + Eleonora