STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Pomyślałem sobie - ciągnął - że nada się na symbol mojej osoby,
bo jest takie twarde i zimne. - Zaśmiał się. - A w słońcu, tak jak ja,
mieni się wszystkimi kolorami tęczy.
- Zapomniałeś o najbardziej oczywistej cesze, która was łączy -
wtrąciłam. - Jest piękne.
- Moje własne serce jest równie ciche — stwierdził. — I tak, jak
to tu, należy do ciebie.
Poruszyłam ręką, żeby serduszko zamigotało.
- Dziękuję. Dziękuję za oba.
- Nie, to ja dziękuję tobie. To niesamowite widzieć, że
przyjmujesz ode mnie prezent bez żadnych zastrzeżeń. Odetchnąłem z
ulgą. Oby tak dalej.
Uśmiechnął się zachęcająco.
Pochyliłam się ku niemu, wtulając się w jego bok, z głową
przyciśniętą do zagięcia jego pachy. Pewnie czułabym się podobnie u
boku Dawida dłuta Michała Anioła, tyle, że tamten marmurowy posąg
nie odpowiedziałby mi żadnym gestem.
Doszłam do wniosku, że to stosowny moment, żeby zacząć działać.
- Czy moglibyśmy o czymś poważnie porozmawiać? Tylko na
początek musisz choć na chwilę zapomnieć o swoich zastrzeżeniach.
Zawahał się na moment.
scandalous
- Postaram się - obiecał, mając się jednak na baczności.
- Nie łamię żadnych reguł - zastrzegłam. - To dotyczy tylko nas
dwojga. - Odchrząknęłam. -Widzisz... to, że zgodziłeś się ze mną
zostać w sobotę, zrobiło na mnie naprawdę duże wrażenie... i
An43 + Eleonora