STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Zaśmiał się, co zabrzmiało ni to jak szczek, ni to jak kaszlnięcie.
Edward odchrząknął.
- Jasper mnie wzywa. Poradzisz sobie bez tłumacza?
- Coś się wymyśli.
Przez dłuższą chwilę wpatrywał się we mnie smutno z nieodgadniona
miną, a potem odwrócił się na pięcie i poszedł wspomóc brata.
Usiadłam na ziemi. Bił od niej nieprzyjemny chłód.
Zrobiwszy krok do przodu, Jacob zerknął na mnie i cicho jęknął.
- Idź, idź — powiedziałam. — Posiedzę tutaj. Nie chcę się
przyglądać sparingom.
Znowu przechylił na moment łeb, po czym z głośnym westchnieniem
położył się koło mnie.
- Idź, nic mi nie będzie - zapewniłam go.
Nie zareagował, oparł tylko łeb o przednie łapy.
Żeby nie widzieć, jak się pojedynkują, zaczęłam obserwować
srebrzące się chmury. Moja wyobraźnia nie potrzebowała
dodatkowych podniet.
Przez polanę przemknął zimny powiew. Zadrżałam. Jacob zaraz się do
mnie przysunął i przycisnął futrem do mojego lewego boku.
- Ee... dzięki - mruknęłam.
Po kilku minutach oparłam się po prostu o jego szeroki bark. Siedziało
się tak znacznie wygodniej.
scandalous
Chmury przesuwały się powoli po niebie, to jaśniejąc miejscami, to
ciemniejąc, zależnie od tego, czy księżyc był zasłonięty, czy nie.
An43 + Eleonora