STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- No to co robimy? - spytała.
- Na razie lepiej nic. Poczekajmy parę dni, żeby sprawdzić, czy
Charliemu nie przejdzie dobry humor. Zresztą dziś nie moglibyśmy
zaszaleć, bo jutro trzeba iść do szkoły.
- Zaszalejemy w weekend!
Entuzjazmu Alice nie dawało się ugasić tak łatwo.
- Zobaczymy - rzuciłam, mając nadzieję, że mój opór ostudzi
nieco jej zapał.
Nie miałam zamiaru zgodzić się na nic zbyt niezwykłego, żeby sobie
samej nie zaszkodzić. Charliego należało przyzwyczajać do nowego
stanu rzeczy stopniowo, a nie od razu rzucać na głęboką wodę.
Najpierw miał uwierzyć, że jestem osobą dojrzałą i godną zaufania.
Angela i Alice zaczęły omawiać różne opcje, a Ben odłożył swój
komiks i włączył się do rozmowy. Zamiast przysłuchiwać im się
uważnie, pogrążyłam się w rozmyślaniach. Jeszcze przed chwilą
odzyskana wolność mnie upajała, teraz jednak nie wydawała mi się
już taka atrakcyjna. Kiedy moi przyjaciele spierali się, czy lepiej
będzie pojechać do Port Angeles, czy do Hoquiam, ja sama czułam się
coraz bardziej nieswojo.
scandalous
Ustalenie tego, skąd brało się moje napięcie, nie zajęło mi dużo czasu.
Odkąd rozstałam się z Jacobem w lesie, w pobliżu mojego domu,
nawiedzał mnie w regularnych odstępach czasu pewien niepokojący
obraz. Pojawiał się w moich myślach ni stąd, ni zowąd, co pół
godziny, jakby sterował nim jakiś piekielny mechanizm zegarowy.
An43 + Eleonora