STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Nikomu się nic nie stanie?
- Nikomu - przyrzekł.
- Więc nie będę wam wcale potrzebna na polanie?
- Oczywiście, że nie będziesz nam potrzebna. Alice przekazała mi
przed chwilą, że jest ich już tylko dziewiętnastu. Świetnie sobie bez
ciebie poradzimy.
- No tak, już wspominałeś, że cześć z was będzie musiała czekać
na swoją kolej na ławce rezerwowych. Nadal tak uważasz?
- Tak, a bo co?
Nie mogłam uwierzyć, że Edward daje się wciągać w mój wywód -
musiał widzieć, do czego zmierzam.
- Bo może mógłbyś się już zdeklarować, że to ty zostaniesz
jednym z rezerwowych.
Nie odpowiadał tak długo, że w końcu na niego spojrzałam. Mina
pokerzysty wróciła. Wzięłam głęboki wdech.
- Decyzja należy do ciebie. Albo przyznaj, że nie będzie tak
różowo i że w takim razie moja pomoc wam się przyda, albo utrzymuj
dalej, że nic się nie stanie, jeśli, dajmy na to, ty sam darujesz sobie
udział w akcji. No to jak?
Milczał jak zaklęty.
Wiedziałam, o czym myśli - o tym samym, co ja: o Carlisle'u, o Esme,
o Rosalie, o Jasperze i o... Do wymówienia ostatniego z imion
musiałam się zmusić. I o Alice.
scandalous
Zastanowiłam się, czy nie byłam potworem - nie takim jak on, ale
prawdziwym — kimś, kto z premedytacją ranił innych. Kimś, kto, by
An43 + Eleonora