STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Żartujesz! - jęknęłam.
Edward miał rację - zupełnie jak w operze mydlanej.
- Teraz Sam, Jacob i Quil zachodzą w głowę, który z nich jest
przyrodnim bratem Embry'ego. Najchętniej widzieliby w tej roli
Sama, bo jego ojciec nigdy nie zachowywał się, jak na ojca przystało,
ale przecież to tylko ich pobożne życzenia. Jacob mógłby po prostu
spytać Billy'ego wprost, ale nie ma odwagi.
- Kurczę, ciężka sprawa. I aż tyle się dowiedziałeś w ciągu tych
kilku godzin treningu?
- Czytanie im w myślach jest niezwykle zajmujące, bo każde z
nich ma po dwa toki myślenia: ten wspólny i ten prywatny. W ich
mózgach tyle się dzieje!
Wydawał się być nieco rozżalony, jak ktoś, kto musiał odłożyć dobrą
książkę tuż przed kulminacyjną sceną. Zaśmiałam się.
- Tak, te mechanizmy rządzące sforą są fascynujące - przyznałam.
- Prawie tak fascynujące jak ty, kiedy próbujesz odwrócić moją
uwagę.
Natychmiast przybrał na powrót lodowato uprzejmy wyraz twarzy -
idealną minę dla zawodowego pokerzysty.
- Muszę być z wami na tej polanie.
- Nie — powiedział z mocą. Nagle doznałam olśnienia.
Wcale nie musiałam znaleźć się na polanie - zależało mi tylko na tym,
żeby być z Edwardem.
scandalous
Ty egoistko, oskarżyłam się w myślach. Ty przeklęta egoistko! Tak
nie można! Nie rób tego! To zbyt okrutne!
An43 + Eleonora