STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Znowu musiał się wesprzeć głębszym oddechem.
- Może i masz rację, ale te rozkazy zamiast Sama może równie
dobrze wydać Jacob, a on już na pewno uzna to za stosowne.
Ściągnęłam brwi.
- Jacob?
- Jest oficjalnym zastępcą Sama. Nie chwalił ci się? Jego rozkazy
mają taką samą wagę.
Zapędził mnie w kozi róg i sądząc po jego zadowolonej minie, dobrze
o tym wiedział. Spochmurniałam. Tak, w tym jednym punkcie akurat
się z sobą wyjątkowo zgadzali - co do tego byłam pewna. A Jacob
rzeczywiście mi się nie pochwalił.
Korzystając z tego, że chwilowo zaniemówiłam, Edward kontynkował
przemowę podejrzanie łagodnym i kojącym głosem.
- Zeszłej nocy miałem okazję wniknąć w myśli watahy i było to
fascynujące doświadczenie. Nie miałem pojęcia, jak złożone są relacje
w tak dużej grupie. Te ciągłe tarcia pomiędzy jednostką a zbiorową
psyche... Niesamowita sprawa. To lepsze niż opera mydlana.
Było oczywiste, że stara się odwrócić moją uwagę od tego, że miałam
jednak zostać z Sethem w lesie. Założyłam ręce.
- Jacob ukrywał przed nami wiele tajemnic - oznajmił z uśmiechem.
Nie zareagowałam, wpatrywałam się tylko w niego gniewnie,
czekając, aż będę mogła powrócić do najistotniejszego dla mnie
tematu.
- Czy zauważyłaś, na przykład, że jeden z nowych wilków, taki szary,
jest mniejszy od pozostałych?
scandalous
An43 + Eleonora