STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Jasne, i wszystko by mnie ominęło. Musisz zacząć się
przyzwyczajać do tego, że jestem już członkiem twojej rodziny.
Uśmiechnął się.
- Chyba uda mi się przywyknąć do tej myśli.
Usiadłam przy stole, więc zajął miejsce u mojego boku.
Kiedy podniosłam do ust pierwszą z bułeczek, zauważyłam, że
Edward przygląda się mojemu nadgarstkowi. Powędrowałam
wzrokiem za jego spojrzeniem. Okazało się, że cały czas miałam na
sobie bransoletkę, którą Jacob podarował mi na przyjęciu.
- Można? - spytał, sięgając po misternie rzeźbioną figurkę.
Przełknęłam głośno ślinę.
- Ehm, proszę.
Przysunął dłoń pod bransoletkę, tak by móc oprzeć wilka o jej
śnieżnobiałe wnętrze. Na ułamek sekundy obleciał mnie strach. Może
chciał go zniszczyć? Wystarczyłoby, że zacisnąłby palce, a pamiątki
zostałyby drzazgi.
Ale Edward, oczywiście, nie zrobił nic podobnego. Zawstydziłam się,
że brałam taką ewentualność pod uwagę. Uniósł figurkę o milimetr, a
potem pozwolił jej swobodnie zawisnąć. Była lekka jak piórko.
Próbowałam wyczytać z jego oczu, co czuje, ale wyglądał jedynie na
zamyślonego. Całą resztę, jeśli w ogóle była jakaś reszta, skrzętnie
przede mną ukrywał.
scandalous
- Jacob Black może dawać ci prezenty.
Nie było to ani pytanie, ani oskarżenie, tylko stwierdzenie faktu,
wiedziałam jednak, że Edward ma na myśli moje ostatnie urodziny i
An43 + Eleonora