STEPHENIE MEYER Zaćmienie

A może nie chodziło wcale o mnie, tylko o panującą w szkole
atmosferę? Koniec roku zbliżał się wielkimi krokami i nikt, a już
zwłaszcza uczniowie czwartych klas, nie krył swojej ekscytacji tym
faktem.
Od wolności dzieliło nas wszystkich już tak niewiele, że była
niemalże namacalna, a w powietrzu wydawał się unosić jej słodki
zapach. Gdzie nie spojrzeć, rzucały się w oczy jej zapowiedzi:
ogłoszenia na ścianach i ulotki w przepełnionych koszach zachęcały
do kupna kroniki szkolnej na mijający rok lub przypominały o
ostatecznym terminie zamawiania tóg i biretów na absolutorium.
Niemiłym akcentem w tej kolorowej mozaice były jedynie zdobne w
różyczki plakaty reklamujące tegoroczny bal absolwentów. Na
szczęście Edward przyrzekł mi solennie, że nie zaciągnie mnie na
niego po raz drugi. Może i miałam na koncie niewiele doświadczeń,
ale ten nieszczęsny bal już zaliczyłam!
Nie, to raczej uchylenie ojcowskiego szlabanu tak mnie uskrzydliło —
koniec roku szkolnego nie powodował u mnie takiej euforii jak u
innych uczniów. Właściwie na samą myśl o nim dostawałam drgawek.
Starałam się o nim nie myśleć.
Trudno było jednak uniknąć rozmów na tak nurtujący wszystkich
temat.
scandalous
- Rozesłałaś już zawiadomienia? - spytała mnie Angela, kiedy
usiedliśmy z Edwardem przy naszym wspólnym stoliku.
Zwykle zaczesywała włosy gładko, ale dziś miała jakąś niechlujną
kitkę, a jej oczy płonęły niezdrowym blaskiem.
An43 + Eleonora