STEPHENIE MEYER Zaćmienie

się dość niezdarnie, a kiedy Sam zostawił go samego pomiędzy
Carlislem a Jasperem, cicho jęknął.
Mój wzrok padł na wilka najbliżej Sama i na nim się zatrzymałam.
Sierść miał rdzawobrązową, dłuższą niż pozostali i z tego powodu
bardziej niż u reszty zmierzwioną. Był prawie tak duży co Sam, po
przywódcy największy z watahy. Dziwnie było tak myśleć o
zwierzęciu, ale w odróżnieniu od swoich spiętych kompanów,
wydawał się zachowywać wręcz nonszalancko.
Poczuł chyba na sobie moje spojrzenie, bo obrócił łeb w moją stronę.
Błysnęły znajome czarne oczy.
Wiedziałam, że to on, ale i tak nie mogłam w to uwierzyć. W mojej
twarzy można było pewnie zobaczyć jak na dłoni fascynację i
oszołomienie.
Wilk odsłonił zębiska. Byłby to przerażający widok, gdyby nie to, że
jęzor odchylił zawadiacko na bok. Zrozumiałam, że się uśmiecha, i
zachichotałam. Uśmiechnął się jeszcze szerzej.
Śmiało odłączył się od grupy, ignorując odprowadzające go spojrzenia
innych basiorów, minął Cullenów i zatrzymał się pół metra ode mnie.
Zerknął na Edwarda.
Mój ukochany stał niczym posąg, czekając, jak zareaguję.
Wilk przysiadł na zgiętych łapach, tak żeby jego pysk znalazł się na
wysokości mojej twarzy. On także czekał na mój ruch.
- Jacob? - wykrztusiłam.
scandalous
Pomruk zabrzmiał jak parsknięcie śmiechem.
An43 + Eleonora