STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Z jego ruchów dało się odczytać, że jest tak samo szczęśliwy jak
wtedy, kiedy biegał ze mną ot tak, dla przyjemności, tylko po to, żeby
poczuć wiatr we włosach. W innych, mniej dramatycznych
okolicznościach, i ja byłabym z tego powodu szczęśliwa.
Reszta rodziny czekała na nas na środku ogromnej polany -rozmawiali
ze sobą, jak gdyby nigdy nic, przybrawszy niedbałe pozy. Od czasu do
czasu Emmett wybuchał gromkim śmiechem, który przetaczał się po
otwartej przestrzeni niczym grom i odbijał echem od przeciwległej
ściany lasu. Edward postawił mnie na ziemi, więc podeszliśmy do
pozostałych, trzymając się za ręce.
Ze sporym opóźnieniem, bo księżyc schował się za chmurami i było
bardzo ciemno, uświadomiłam sobie, że to właśnie w tym miejscu
Cullenowie grywali w baseball. To tu mój pierwszy wieczór spędzany
nieformalnie w ich towarzystwie przerwało nadejście Jamesa i jego
dwójki kamratów.
Poczułam się nieswojo - jakby lada chwila James, Laurent i Victoria
naprawdę mieli do nas dołączyć. Ale James i Laurent już nigdy nie
mieli do nikogo dołączyć. Pewien schemat był nie do powtórzenia.
Może we wszystkie wkradła się jakaś usterka.
Tak, ktoś wyłamał się z przypisanego sobie schematu. Tylko kto? Czy
mogli to być przestrzegający do tej pory reguł Volturi? Czy to oni
stanowili zmienną w tym równaniu?
Miałam co do tego duże wątpliwości.
scandalous
Victoria z kolei przypominała mi zawsze którąś z sił natury,
chociażby huragan prący po prostej ku brzegowi - coś nie do
An43 + Eleonora