STEPHENIE MEYER Zaćmienie

grupie, i jestem zdania, że wilcze metody polowania sprawdzą się w
ich przypadku idealnie. Będą tacy rozproszeni i skołowani, że połowa
z nas nie będzie miała nic do roboty prócz dopingowania reszty z
ławki rezerwowych.
- Bułka z masłem - skomentowałam głosem bez wyrazu.
- Cii... - Pogłaskał mnie po policzku. - Sama zobaczysz. O nic się
nie martw.
Zaczął nucić moją kołysankę, ale po raz pierwszy jej melodia mnie nie
uspokoiła.
Ludzie - no cóż, wampiry i wilkołaki, ale niech będzie, że ludzie -
ludzie, których kochałam, wyruszali na wojnę. Mogła stać im się
krzywda i to z mojego powodu. Znowu z mojego powodu. Przeklęty
pech! Czy wiedział, że jest mój i tylko mój? Miałam ochotę pomachać
niebu, wołając: „Hej, tu jestem! To ma dotyczyć tylko mnie!".
Zastanowiłam się nad tym, jak by to można było przeprowadzić — już
tak na serio. Jak można zmusić mojego pecha do tego, żeby skupił się
wyłącznie na mnie? Nie było to łatwe zadanie. Musiałabym się
przyczaić, zaczekać na właściwy moment...
Jednak nie zasnęłam. Ku mojemu zaskoczeniu, kiedy Edward się
podniósł, nadal byłam w pełni świadoma i skoncentrowana.
Wydawało mi się zresztą, że minęło, co najwyżej pół godziny.
- Jesteś pewna, że nie chcesz zostać w domu i odpocząć?
Spojrzałam na niego kwaśno.
Westchnąwszy, wziął mnie na ręce i wyskoczył ze mną przez okno.
Popędziliśmy przez cichy, ciemny las.
scandalous
An43 + Eleonora