STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Żeby móc się lepiej kontrolować, ściszyłam głos.
- Zabierzesz mnie na tę naradę ze sobą.
- Bello, ledwo się trzymasz na nogach.
- Sądzisz, że będę w stanie zasnąć? Edward ściągnął brwi.
- To eksperyment. Nie jestem pewien, czy uda nam się... zgrać.
Jeśli coś nie pójdzie po naszej myśli, nie chcę, żebyś przy tym była.
Oczywiście, tym bardziej zapragnęłam tam się znaleźć.
- Jak mnie nie zabierzesz, to zadzwonię do Jacoba.
Zmrużył oczy. Zadałam cios poniżej pasa i dobrze o tym wiedziałam,
ale byłam zbyt zdesperowana, żeby przebierać w środkach.
Nie odezwał się już. Zajeżdżaliśmy właśnie pod mój dom. Nad
gankiem paliło się światło.
- Do zobaczenia na górze - mruknęłam.
Weszłam na palcach do saloniku. Charlie spal na krótkiej kanapie i
chrapał tak donośnie, że mogłabym włączyć przy nim piłę
mechaniczną, i tak by się nie obudził.
Potrząsnęłam go energicznie za ramię.
- Tato! Charlie!
Mruknął coś, ale jego oczy pozostały zamknięte.
- Już wróciłam. Chodź, czas na przeprowadzkę. Uszkodzisz sobie
kręgosłup, jeśli spędzisz tutaj całą noc.
Musiałam potrząsnąć nim jeszcze kilka razy i choć nie otworzył oczu
do końca, udało mi się zmusić go do tego, żeby wstał. Zaprowadziłam
go na górę, gdzie, nawet się nie rozbierając, padł na przykrytą kapą
pościel i znowu zaczął chrapać.
scandalous
An43 + Eleonora