STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Gdybym nigdy nie wyjechał, nie musiałabyś ryzykować życiem,
żeby szukać pocieszenia u psa.
Wzdrygnęłam się. Do tego, że Jacob używa względem Culle-nów
obraźliwych określeń, byłam przyzwyczajona, ale vice versa...
Wypowiedziana aksamitnym barytonem obelga zabrzmiała w moich
uszach wyjątkowo obrzydliwie.
- Nie wiem, jak to sformułować - kontynuował Edward smutno. -
Pewnie wyjdę na skończonego tyrana. Wszystko dlatego, że już kilka
razy o mało cię nie straciłem. I wiem, jak to jest wierzyć, że cię
utraciłem naprawdę. Powiem tak: nie zamierzam narażać cię na nawet
najmniejsze ryzyko.
- Musisz mi zaufać. Nic mi nie będzie. Jego twarz wykrzywił ból.
- Bello, błagam.
Spojrzałam prosto w jego złote oczy.
- O co dokładnie mnie błagasz?
- Błagam cię, żebyś w sposób świadomy unikała
scandalous
niebezpieczeństwa. Przez wzgląd na mnie. Będę dokładał wszelkich
starań, żeby cię chronić, ale przydałaby mi się twoja pomoc.
- Popracuję nad tym - przyrzekłam.
- Czy ty w ogóle wiesz, jaka jesteś dla mnie ważna? Czy masz
choćby mgliste pojęcie, jak bardzo cię kocham?
Przycisnął moją głowę do swojej piersi.
- Wiem, jak bardzo kocham ciebie - odpowiedziałam.
- Porównujesz jedno mizerne drzewko z całym lasem.
Wywróciłam oczami, ale nie mógł tego zobaczyć.
An43 + Eleonora