STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Wiem - powiedziała Alice, raptownie smutniejąc - ale to, gdzie
ich zaatakujemy, nie ma większego znaczenia. I tak nie damy rady
zatrzymać wszystkich i kilku przyjdzie przeszukać dom.
- Nie! — wyrwało mi się.
Mój okrzyk zginął w odgłosach przyjęcia. Wszędzie dookoła bawili
się w najlepsze moi sąsiedzi, znajomi i pomniejsi wrogowie. Jedli,
śmiali się i kołysali w rytm muzyki, nieświadomi tego, że la- (la
chwila mają stać się świadkami nalotu potworów, a może i stracić
życie. A wszystko to z mojego powodu.
- Alice - szepnęłam. - Nie mogę narażać innych. Musicie mnie
zaraz dokądś wywieźć.
- To nic nie da. Ci z Seattle to nie tropiciele. I tak przyjdą cię I u
taj szukać.
- W takim razie muszę wyjść im naprzeciw! - Gdyby mój glos nie
był taki ochrypły i spięty, przypominałby pewnie mysi pisk.
-Jeśli od razu znajdą to, czego szukają, to może sobie pójdą, nie robiąc
krzywdy nikomu innemu!
- Bello! - zaprotestowała Alice.
- Jedno pytanie - wtrącił się Jacob. - O kim wy w ogóle mówicie?
Posłała mu lodowate spojrzenie.
- To nasi pobratymcy. Cała ich banda.
- Skąd... - zaczął.
- Chcą Belli. Tyle wiemy.
scandalous
- I mają nad wami przewagę liczebną? - upewnił się.
An43 + Eleonora