STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Czekam - oznajmiłam.
- Świetnie - mruknął.
Mimo to sięgnął jednocześnie do tylnej kieszeni dżinsów i wyciągnął
z niej zawiązany rzemieniem, luźno pleciony woreczek z
wielobarwnego materiału. Położył mi go na dłoni.
- Jest śliczny - powiedziałam. - Dziękuję. Westchnął.
- Bella, prezent jest w środku.
- Och.
Zaczęłam majstrować przy suple. Jacob znowu westchnął, odebrał mi
mieszek i rozwiązał rzemień jednym pociągnięciem za właściwy jego
koniec. Wyciągnęłam rękę, żeby wyjąć upominek, ale mnie uprzedził.
Kiedy obrócił woreczek do góry dnem, na moją dłoń wypadło coś
srebrnego. Metalowe ogniwa łańcuszka cicho zabrzęczały.
- Bransoletki nie zrobiłem - wyznał. - Tylko zawieszkę.
Do jednego z ogniw srebrnej bransoletki była przyczepiona malutka
drewniana figurka. Wzięłam ją w dwa palce, żeby móc jej się lepiej
przyjrzeć. Nie mogłam się nadziwić, że zmieściło się na niej tyle
detali - miniaturowy wilk wyglądał jak żywy. Wyrzeźbiono go nawet
z jakiegoś rdzawego drewna, żeby miał odpowiednią barwę sierści.
- Jaki piękny - wyszeptałam. - I ty to sam zrobiłeś? Jak? Wzruszył
ramionami.
- Billy mnie kiedyś nauczył. On to dopiero rzeźbi!
- Trudno uwierzyć, że jest w tym lepszy od ciebie. Obracałam
wilczka w palcach.
- Naprawdę ci się podoba?
scandalous
An43 + Eleonora