STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Może to Alice zaplanowała wszystko tak, żebym znalazła się w
centrum uwagi? Może sądziła, że sprawi mi tym przyjemność?
Zawsze starała się, żebym „zachowywała się jak człowiek", zgodnie z
tym, jak sobie owo „człowiecze zachowanie" wyobrażała.
Pomimo nieco niepokojącej obecności Cullenów - a może i dzięki
niej, bo zapewniała dreszczyk emocji - przyjęcie z pewnością można
było uznać za udane. Muzyka porywała, światła niemalże
wprowadzały trans, a wystawione jedzenie znikało w szybkim tempie.
Salon zapełnił się gośćmi, lecz wcale nie zrobiło się klaustrofobicznie
ciasno: przyszedł chyba cały mój rocznik, a także większość
trzecioklasistów. Choć nie tańczono, tylko głównie rozmawiano,
wszyscy podrygiwali w tym samym rytmie, w którym drżała podłoga
pod moimi stopami, i wydawało się, że w każdej chwila impreza może
zmienić się w dziki rave.
Drżałam wcześniej na samą myśl o tym przyjęciu, ale nie było tak źle.
Zgodnie z niewypowiedzianym nakazem Alice, stale krążyłam po
pokoju, starając się poświęcić każdemu około minuty i z tego, co
widziałam, wszyscy wyglądali na usatysfakcjonowanych. Byłam
pewna, że do tej pory nie odbyła się w Forks impreza tego formatu.
Alice prawie mruczała z zadowolenia - tego wieczoru nie miał
zapomnieć nikt z obecnych.
scandalous
Zatoczywszy pełne koło, wróciłam do Jessiki. Jak to miała w
zwyczaju, paplała podekscytowana, więc nie trzeba jej było uważnie
słuchać, żeby podtrzymywać rozmowę. Edward stal koło mnie, bo
nadal upierał się, że muszę mieć ochroniarza. Kiedy chodziliśmy
An43 + Eleonora