STEPHENIE MEYER Zaćmienie

weszła Jessica, zaraz za nią sam Mike, przyjechali też Tyler, Conner,
Austin, Lee, Samantha... nawet Lauren. Ta weszła ostatnia i, jak ją
znałam, już się rozglądała za czymś, co mogłaby skrytykować.
Wszyscy się zresztą rozglądali - wpierw zaciekawieni, a później
oszołomieni klubowym wystrojem. Salon nie był pusty — Cullenowie
zajęli już miejsca, gotowi odstawiać swoją komedię. Czułam, że tego
wieczoru będę grać równie dużo, co oni.
Mając nadzieję, że moje zdenerwowanie odczytają tak, jak mi na tym
zależało, poszłam przywitać się z Jessicą i Mikiem. Zanim zdążyłam
podejść do kogoś innego, znowu rozległ się dzwonek. Wpuściłam do
środka Angełę i Bena, zostawiając drzwi szeroko otwarte, bo do
stopni dochodzili już Eric i Katie.
Nie miałam kiedy wpaść w panikę - musiałam ze wszystkimi
porozmawiać, zmuszać się do uśmiechu, koncentrować się na byciu
dobrą gospodynią. Chociaż teoretycznie wyprawiałam to przyjęcie z
Alice i Edwardem, nie dato się ukryć, że to mnie głównie składano
scandalous
gratulacje i dziękowano za zaproszenie. Może powodem było to, że
Cullenowie wyglądali trochę dziwnie w przygotowanych przez Alice
dyskotekowych światłach? A może to, że przez owe światła cały salon
prezentował się dość mrocznie i tajemniczo? Trudno było w takich
warunkach zrelaksować się obok kogoś takiego jak Emmett.
Zauważyłam kątem oka, że gdy uśmiechnął się do Mike'a ponad
stołem z zakąskami, a czerwone światło odbiło się od jego lśniących
zębów, mój kolega odruchowo cofnął się o krok.
An43 + Eleonora