STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Stawią się w komplecie, zobaczysz - odpowiedział mi
Edward. — Nikt z nich tu jeszcze nie był. Umierają z ciekawości.
- Super - jęknęłam.
Nie było dla mnie nic do roboty. Zresztą, nawet gdybym nie musiała
spać i poruszała się z prędkością światła, i tak nie zdołałabym się
dopasować do wysokich standardów Alice.
Edward nie pozwolił mi się oddalić ani na sekundę, więc musiałam
odszukać z nim Jaspera, a następnie Carlisle'a, żeby poinformować ich
o tym, co sobie uświadomiłam. Przysłuchiwałam się z przerażeniem,
jak omawiają swój atak na armię nowonarodzonych. Widać było, że
Jasper, dla lepszej proporcji, wolałby zwerbować wpierw kilkoro
sojuszników, ale od czasu przykrej rozmowy z Tanyą nie udało im się
z nikim skontaktować. Jasper nie ukrywał swojej desperacji, tak jak na
jego miejscu zrobiłby to Edward. Było widać jak na dłoni, że nie
podoba mu się podejmowanie aż takiego ryzyka.
Już niedługo miałam siedzieć bezczynnie w domu i wyczekiwać ich
powrotu. Boże, ja przecież od tego zwariuję, pomyślałam.
Nagle ktoś zadzwonił do drzwi.
scandalous
Wszyscy jak na rozkaz porzucili bitewne plany. Ta normalność
wydała mi się surrealistyczna. Carlisle, który jeszcze przed sekundą
dyskutował o metodach zabijania, przestał marszczyć czoło i
uśmiechnął się ciepło, jak na pana domu przystało. Alice podkręciła
muzykę i w podskokach pobiegła otworzyć. Była to spora grupka
moich znajomych ze szkoły. Nie mieli śmiałości pojawić się
pojedynczo, więc zabrali się wszyscy chevroletem Mike'a. Pierwsza
An43 + Eleonora