STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Skąd. Zresztą to nie twój interes.
- Jesteś moją córką. Wywróciłam oczami.
- Lepiej chodźmy już na ten obiad. Prawie wszystkie miejsca w
Lodge zastaliśmy zajęte. Uważałam, że mają tam przesadnie wysokie
ceny i kiczowaty wystrój, ale był to jedyny lokal w miasteczku
zasługujący na miano restauracji, więc wśród ludzi pragnących coś
świętować cieszył się dużą popularnością. Wpatrywałam się ponuro w
wiszącą na ścianie głowę łosia, a Charlie zajadał się antrykotem i
gwarzył wesoło z rodzicami Tylera Crowleya siedzącymi przy
sąsiednim stoliku. Było głośno - większość gości, podobnie jak my,
przyjechała tu prosto ze szkoły i teraz dzieliła się wrażeniami z innymi
uczestnikami uroczystości. Rozmawiano ponad oparciami krzeseł i
ściankami przepierzeń.
Siedziałam tyłem do okien wychodzących na ulicę, ale opierałam się
skutecznie pokusie i nie zerkałam sobie przez ramię, żeby sprawdzić,
czy jestem w stanie wypatrzyć swojego obrońcę. Wiedziałam, że i tak
nic bym nie zobaczyła, tak samo jak wiedziałam, że nie spuszczał
mnie z oczu ani na sekundę. Nie po tym, co mu niedawno
przekazałam.
scandalous
Obiad się przedłużał, bo rozgadany Charlie jadł bardzo powoli.
Gmerałam widelcem w hamburgerze i kiedy byłam pewna, że ojciec
na mnie nie patrzy, upychałam kawałki mięsa w serwetkę. Wydawało
mi się, że zabiera mi to strasznie dużo czasu, ale wskazówki
restauracyjnego zegara, których położenie sprawdzałam stanowczo
An43 + Eleonora