STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Nie bądź niemądra. Może pojedziemy do Lodge? - zaproponował,
uśmiechając się zachęcająco.
- Nic przepadałam za jego ulubioną restauracją, ale w tej sytuacji było
mi wszystko jedno. I tak nie byłam w stanie nic przełknąć.
- Okej, może być Lodge - zgodziłam się. - Będzie fajnie. Charlie
uśmiechnął się jeszcze szerzej, po czym spochmurniał i westchnął.
Odwrócił głowę w kierunku Edwarda, ale tylko odrobinę, żeby nie
musieć na niego patrzeć.
- Pojedziesz z nami? Rzuciłam Edwardowi ostrzegawcze spojrzenie.
Zdążył doprowadzić się do porządku na ułamek sekundy przed tym,
jak Charlie obrócił się o sto osiemdziesiąt stopni, żeby sprawdzić,
czemu nie uzyskał odpowiedzi.
- Nie, dziękuję - odparł sztywno, z twarzą niczym kamienna figura.
- Masz coś zaplanowane z rodzicami? - spytał ojciec, marszcząc
czoło.
Był zaskoczony tym wrogim tonem, bo mój chłopak zawsze odzywał
się do niego bardzo grzecznie.
- Tak. Proszę mi wybaczyć, ale muszę już iść. Edward obrócił się na
pięcie i znikł w rzedniejącym tłumie. Poszedł się odrobinę za szybko
jak na zwykłego śmiertelnika, zbyt zdenerwowany, żeby się
kontrolować.
- Czy powiedziałem coś nie tak? - spytał Charlie ze strapioną miną.
- Nie przejmuj się nim - pocieszyłam go. - To na pewno nie przez
ciebie.
- Pokłóciliście się znowu?
scandalous
An43 + Eleonora