STEPHENIE MEYER Zaćmienie

końcu zawarliśmy słynny pakt. Dziwnie było mi słuchać o tym, że
Edward znał osobiście pradziadka Jacoba.
- - Sądziliśmy, że Ephraim był ostatni z rodu. - Edward ściszył
głos, jakby mówił teraz tylko sam do siebie. — Wydawało nam się,
że nikomu nie przekazał w genach tej dziwnej mutacji, przez którą
dorastający chłopcy zmieniali się w wilki.
- Przerwał, żeby rzucić mi oskarżycielskie spojrzenie.
- Twój pech rośnie chyba z dnia na dzień. Czy zdajesz sobie
sprawę, że przyciągasz potwory do tego stopnia, że aktywowałaś na
odległość geny Ephraima, ochroniwszy tym samym miejscową sforę
przed wyginięciem? Gdybyśmy tylko potrafili koncentrować tego
twojego pecha w butelkach, uzyskalibyśmy nową broń masowego
rażenia!
Zignorowałam ten żart, bo myślami byłam gdzie indziej. Czy Edward
naprawdę wierzył, że to ja wywołałam u mieszkańców La Push
nawrót wilkołactwa, czy tylko się ze mną przekomarzał?
- Niczego nie aktywowałam. To ty nie wiesz, skąd się biorą
wilkołaki?
- A jaka jest twoja wersja?
- Mój pech nie ma z tym nic wspólnego. To obecność wampirów tak
działa na quileuckich nastolatków.
Zamarł. Zdumiony, wpatrywał się we mnie szeroko otwartymi
oczami.
scandalous
- Jacob powiedział mi, że to wszystko przez pojawienie się twojej
rodziny. Myślałam, że o tym wiedziałeś.
An43 + Eleonora