STEPHENIE MEYER Zaćmienie

wzdrygnął się, jakby usłyszał salwę armatnią, i otworzywszy oczy,
zerwał się na równe nogi.
- Co jest? Co się dzieje? - zawołał zdezorientowany.
- To tylko ja. Przepraszam, że cię obudziłam. Spojrzał na mnie
zdziwiony.
- Bella? Ty tutaj?
- Cześć, śpiochu.
- O, cholera! Naprawdę zasnąłem? Kurczę, to ja przepraszam.
Długo spałem?
- Zdążyłam obejrzeć kilka odcinków „Emeril". Straciłam już
rachubę.
Opadł ciężko z powrotem na kanapę. --Ale się popisałem...
Pogłaskałam go po głowie, doprowadzając przy okazji jego fryzurę do
porządku.
- Nie załamuj się. Cieszę się, że mogłeś wreszcie trochę pospać.
Przeciągnął się i ziewnął.
- Ostatnio jestem do niczego. Nic dziwnego, że Billy'ego
w kółko nie ma. Zanudziłby się przy mnie na śmierć.
- Wszystko z tobą w porządku. Niepotrzebnie się przejmujesz.
- Wiesz co, chodźmy się lepiej przejść, bo jeszcze znowu odpłynę.
Jake, musisz się wyspać. Nic mi nie będzie. Zadzwonię do Edwarda,
żeby po mnie podjechał. - Pomacałam kieszenie, ale były puste. - Oj,
chyba muszę skorzystać z waszego telefonu. Zostawiłam komórkę
Edwarda w samochodzie.
scandalous
Chciałam wstać z kanapy, ale Jacob chwycił mnie za rękę.
An43 + Eleonora