STEPHENIE MEYER Zaćmienie

zupełnie niepotrzebnie, bo nadal byłam wniebowzięta, że odwołała
swój przyjazd.
- No, to jedna mniej na liście - westchnęłam, kiedy nagranie
dobiegło końca.
- Na liście gości? - spytał Edward.
- Nie, na liście bliskich mi osób, które mogą zginąć w tym
tygodniu.
Wywrócił oczami.
- Dlaczego tak do tego podchodzicie? - zdenerwowałam się.
— To poważna sprawa.
Uśmiechnął się.
- To się nazywa „pewność siebie".
- Świetnie - mruknęłam.
Sięgnęłam po słuchawkę i wybrałam numer Renee. Wiedziałam, że
przyjdzie mi spędzić przy telefonie co najmniej dwadzieścia minut,
ale, z drugiej strony, wiedziałam też, że nie będę musiała dużo mówić.
Wysłuchałam jej cierpliwie, wtrącając gdzieniegdzie zapewnienia, że
nie jestem ani rozgoryczona, ani urażona, ani wściekła. Oczywiście,
jak najbardziej powinna się skoncentrować na Philu, powtórzyłam
dziesięć razy. Pięć razy kazałam przekazać mu życzenia szybkiego
powrotu do zdrowia. Trzy razy obiecałam zadzwonić ze szczegółową
relacją z zakończenia roku. Wreszcie, żeby oderwać się od telefonu,
musiałam przypomnieć Renee, że przed egzaminami końcowymi mam
jeszcze dużo pracy.
scandalous
An43 + Eleonora