STEPHENIE MEYER Zaćmienie

zmieniać przyzwyczajeń. Może i byli cywilizowani, ale awersję
odczuwali tylko do wojen, ja z kolei, zmęczony i zniesmaczony, nie
chciałem już zabijać ani wampirów, ani ludzi.
A mimo to zabijać musiałem. Nie miałem wyboru. Kiedy starałem się
polować rzadziej, mój głód potęgował się do tego stopnia, że w końcu
się poddawałem. Po stu latach natychmiastowych gratyfikacji
samodyscyplina była dla mnie prawdziwym wyzwaniem. Nie udało
mi się opanować tej sztuki do perfekcji.
Jasper był tak samo zatracony w tej opowieści, co ja. Poczułam się
zbita z tropu, kiedy znienacka jego ponurą minę zastąpił pogodny
uśmiech.
- Byłem wtedy w Filadelfii. Włóczyłem się po mieście za dnia, do
czego nie byłem jeszcze przyzwyczajony, i nagle strasznie się
rozpadało. Deszcz mi nie przeszkadzał, ale wiedziałem, że
zwróciłbym na siebie uwagę, zostając na ulicy, więc wślizgnąłem się
do pobliskiej taniej jadłodajni. Oczy miałem dostatecznie ciemne,
żeby ich barwą nikogo nie przestraszyć, ale oznaczało to, że byłem
bardzo głodny, i martwiłem się, czy wytrwam grzecznie wśród ludzi
do końca burzy.
I tam się właśnie spotkaliśmy. Oczywiście doskonale wiedziała, że
tam wejdę. - Jasper zachichotał. - Gdy tylko zamknęły się za mną
drzwi, zeskoczyła z wysokiego stołka przy kontuarze i podeszła do
mnie, żeby się przywitać.
scandalous
Byłem w szoku. Czyżby zamierzała mnie zaatakować? Tylko taka
interpretacja jej zachowania mi się nasunęła, tego nauczyło mnie
An43 + Eleonora