STEPHENIE MEYER Zaćmienie

londynek, jeśli oczywiście dwójka dziewcząt mogła mieć
przywódczynię.
..Wygląda, jak trzeba - młody, silny, oficer...". Brunetka zamyśliła się.
Próbowałem zabrać głos, ale nie byłem w stanie wykrztusić słowa. „I
ma w sobie coś jeszcze... Czujecie to, co ja? On tak... hm... Nie można
się mu oprzeć".
„Nie można", zgodziła się Nettie, znowu się ku mnie pochylając.
„Weź się w garść", rozkazała jej Meksykanka. „Chcę go zatrzymać.
Bardzo mi się podoba".
Nettie, nie wiedzieć, czemu, naburmuszyła się.
„Lepiej ty to zrób, Mario, jeśli ci na nim zależy", wtrąciła wyższa
blondynka. „Ja tam co drugiego niechcący zabijam".
„Masz rację", zgodziła się Maria. „Ja się nim zajmę. Tylko zabierz,
proszę, Nettie, bo nie mam zamiaru skupiać się i na nim, i na jej
odpędzaniu".
Chociaż z tego, o czym rozprawiały piękności, nic a nic nie
zrozumiałem, włosy na karku stanęły mi dęba. Intuicja podpowiadał
mi, że jestem w śmiertelnym niebezpieczeństwie, że kobieta- -anioł
nie żartowała, mówiąc o zabijaniu, ale górę nad instynktem wzięły
dobre maniery. Jak mogłem bać się kobiet, kiedy nauczono mnie jej
chronić?
scandalous
„Zapolujmy" zaproponowała Nettie, biorąc wyższą blondynkę za rękę,
po czym obie rzuciły się biegiem w stronę miasta. Przemieszczały się
tak szybko, że zdawały się unosić w powietrzu -a z jaką gracją to
robiły! Ich białe sukienki, nadęte wiatrem, przypominały z daleka
An43 + Eleonora