STEPHENIE MEYER Zaćmienie

kolumny są bezpieczni, a potem załatwiłem sobie nowego konia i
wyruszyłem w drogę powrotną. Nie było czasu do stracenia.
Doskonale pamiętam tamtą noc.
Dwa kilometry na południe od Houston natknąłem się na trzy idące w
przeciwnym kierunku kobiety. Myśląc, że to maruderki z mojego
własnego konwoju, zsiadłem z konia, żeby zaoferować im pomoc. W
tej samej chwili światło księżyca oświetliło ich twarze i stanąłem jak
wryty. Bez wątpienia były najpiękniejszymi kobietami, z jakimi
kiedykolwiek zdarzyło mi się zetknąć. Uzmysłowiłem sobie, że nie
należą do moich podopiecznych, bo z pewnością bym je zapamiętał.
Najbardziej zachwyciła mnie ich alabastrowa skóra. Jedna z kobiet
była filigranową brunetką o typowo meksykańskich rysach, ale nawet
ona miała karnację porcelanowej lalki. Wszystkie trzy wyglądały
bardzo młodo i właściwie powinienem je nazwać dziewczętami, a nie
kobietami.
„Zaniemówił", zaszydziła najwyższa z dziewcząt pieszczącym ucho
sopranem. Miała jasne włosy i cerę jak świeży śnieg.
Jej towarzyszka, prawdziwy anioł o jeszcze jaśniejszych puklach,
wyciągnęła szyję w moją stronę i z półprzymkniętymi powiekami
zaczerpnęła głęboko powietrza. „Mm...", westchnęła. „Co za piękny
zapach". Brunetka położyła jej szybko rękę na ramieniu. „Opanuj się,
Nettie", powiedziała melodyjnie i miękko, chociaż była to przecież
reprymenda.
scandalous
Zawsze byłem dobry w dedukowaniu, jakie kto zajmuje miejsce w
hierarchii. Tym razem wyczułem, że to brunetka jest przywódczynią
An43 + Eleonora