STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Z miejsca otworzyłam oczy.
- Oczywiście.
Zaskoczył mnie. Czego też pragnął się dowiedzieć?
- Nie chcesz zostać moją żoną — oznajmił.
Serce na moment przestało mi bić, a potem przyspieszyło jak szalone.
Krew odpłynęła z moich dłoni, pozostawiając dwie lodowate skorupy.
Po plecach spłynęła stróżka zimnego potu.
Edward czekał cierpliwie, wzrokiem i słuchem oceniając moją
reakcję.
- To nie pytanie — wyszeptałam wreszcie.
Spojrzał w dół - długie rzęsy rzuciły jeszcze dłuższe cienie w poprzek
jego policzków — i oderwawszy dłonie od mojej głowy, ujął w nie
moją zlodowaciałą lewą rękę, by zacząć bawić się moimi palcami.
- Smutno mi, że masz jakieś obiekcje - znowu mnie zacytował.
Spróbowałam przełknąć ślinę.
- To też nie jest pytanie.
- Bello! - zaprotestował błagalnie.
- Całą prawdę i tylko prawdę?
- Bez względu na to, co masz mi do powiedzenia. Wzięłam
głęboki wdech.
- Będziesz się ze mnie śmiał.
scandalous
- Śmiał? - Wręcz go oburzyłam tą sugestią. - Nie sądzę.
- Sam zobaczysz - mruknęłam, a potem westchnęłam. Nagle
An43 + Eleonora