STEPHENIE MEYER Zaćmienie

— Co takiego? Martwiłaś się, że cię odrzucę? - spytał. Zanim
zdążyłam mu odpowiedzieć, wybuchnął śmiechem. — Bello, jak na
osobę obdarzoną wcale niezłą intuicją, potrafisz czasami być wybitnie
niedomyślna.
Wiedziałam, że będzie się ze mnie śmiał, więc się nie przejęłam.
Liczyło się tylko to, że zyskałam pewność. Jeśli naprawdę chciał ze
mną być na dobre i na złe, istniała nadzieja, że można było go jeszcze
jakoś przekonać. Egoizm wydał mi się nagle zaletą.
- Chyba nie zdajesz sobie sprawy - ciągnął, nadal nie do koń
ca poważny — o ile łatwiej będzie mi się żyło, jeśli zostaniesz
wampirzycą. Nie będę musiał dzień i noc pilnować się, żeby cię nie
zabić. Z drugiej strony, z pewnością tego i owego będzie mi
brakowało. Na przykład tego...
Zajrzał mi głęboko w oczy i jednocześnie pogłaskał po policzku.
Natychmiast oblałam się rumieńcem. Edward zaśmiał się cicho.
— I lubię słuchać bicia twojego serca — powiedział nieco
poważniejszym tonem. — To dla mnie najważniejszy odgłos na
świecie. Jestem na niego już tak wyczulony, że, przysięgam,
wyłapałbym go z odległości kilku kilometrów. Ale wszystko to nie ma
większego znaczenia. To — powiedział z mocą, znowu ująwszy moją
twarz obiema dłońmi - Ty. To zostanie. Zawsze będziesz moją Bella.
Tyle że odrobinę mniej kruchą. Usatysfakcjonowana, przymknęłam
powieki.
scandalous
- A teraz odpowiesz na moje pytanie? - spytał. - Szczegółowo?
Tylko mnie nie oszczędzaj - zacytował mnie samą.
An43 + Eleonora