STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Boże, dziewczyno, aż ci wargi pobielały. Oddychaj. I odezwij
się wreszcie, błagam.
Wypuściłam powietrze z płuc. Jak długo wstrzymywałam oddech?
- Ta data... - szepnęłam. - Nie spodziewałam się, że to już.
To wszystko.
Czekał, aż powiem coś jeszcze. Na jego twarzy malowały się troska i
niedowierzanie.
Spróbowałam wyjaśnić mu, jak się czuję.
- Nie jestem pewna, jak się do tego zabrać... jaką wersję
zaserwować Charliemu... jak wytłumaczyć...
Umilkłam.
- To nie przez tę imprezę?
- Nie. Ale dzięki, że mi o niej przypomniałeś. Deszcz za oknem
przybrał na sile.
- Nie jesteś gotowa — powiedział Edward cicho.
- Bzdura. Jestem jak najbardziej gotowa - skłamałam odruchowo,
ale widząc, że mi nie wierzy, dodałam: — Muszę być.
- Niczego nie musisz.
- Tak? A co z Victoria, Jane, Kajuszem i tym kimś, kto zakradł
się do mojego pokoju?
Wymieniwszy ich wszystkich, poczułam się jeszcze gorzej. Panika z
pewnością sięgnęła już moich oczu.
scandalous
- Także ze względu na nich wypadałoby jeszcze poczekać.
- Co ty wygadujesz? Chyba na odwrót.
An43 + Eleonora