STEPHENIE MEYER Zaćmienie

odskakiwały. A potem zza chmur w księżyc i zobaczyłam wszystko
jak na dłoni.
Rosalie, z mokrymi złotymi włosami sięgającymi kolan nawała
olbrzymiego wilka o posiwiałym pysku, w którym rozpoznałam
Billy'ego Blacka.
Rzuciłam się w ich kierunku, ale, jak to we śnie, mogłam poruszać
jedynie w nieznośnie zwolnionym tempie. Próbowałam coś krzyknąć,
nakazać im, by przestali, ale głos uwiązł w gardle jakby spychał go
tam wiatr. Pomachałam rękami, mając nadzieję, że zwrócę tym na
siebie ich uwagę, i nagle zdałam sobie sprawę, że trzymam coś w
prawej dłoni.
Był to starodawny srebrny nóż o długim ostrzu pokryty zaschniętą,
sczerniałą krwią.
Zszokowana, obudziłam się raptownie. W moim pokoju było cicho i
ciemno. Gdy tylko uzmysłowiłam sobie, że nie jestem sama, wtuliłam
się w tors Edwarda, szukając pocieszenia. Czułam, że jego zapach
skutecznie odgoni koszmary.
- Obudziłem cię? — szepnął.
Usłyszałam szelest, jak przy przerzucaniu kartek książki a potem coś
lekkiego upadło na podłogę.
- Nie - wymamrotałam, wzdychając z zadowolenia. -
zły sen.
- Chcesz mi go opowiedzieć? Pokręciłam przecząco głową.
- Zmęczona jestem. Może rano, jeśli będę coś pamięta Zaśmiał się
bezgłośnie.
scandalous
An43 + Eleonora