STEPHENIE MEYER Zaćmienie

górę. Przebrałam się i umyłam, ale zamiast paść na łóżko, oparłam się
o parapet otwartego okna, wyglądając Edwarda. Noc była wyjątkowo
zimna - dziwne, że wcześniej tego nie zauważyłam. Pewnie nie tyle
ogień ochronił mnie przed chłodem, co towarzystwo Jacoba.
Zaczęło padać. Moją twarz pokryły niesione z wiatrem lodowate
kropelki.
W ciemnościach widać było tylko czarne trójkąty wyginających się na
wszystkie strony świerków, ale uparcie starałam się wypatrzyć coś
więcej — czyjąś smukłą sylwetkę poruszającą się jak duch wśród
czerni, a może ogromnego szarego wilka... Miałam taki marny wzrok.
A potem coś mignęło mi przed oczami i zanim się obejrzałam,
Edward siedział już na parapecie. Jego dłonie były jeszcze zimniejsze
niż deszcz.
— Widziałeś może Jacoba? - spytałam, dygocząc.
— Gdzieś tam jest, czułem go. Zwolniłem Esme. Westchnęłam.
— Taka paskudna pogoda, a wy musicie siedzieć w lesie.
Zachichotał.
— Bello, to tylko tobie jest zimno.
scandalous
W śnie, który miałam tej nocy, też było mi zimno mimo tego, że
spałam w ramionach Edwarda. Śniło mi się, że byłam na zewnątrz w
trakcie nawałnicy. Wiatr plątał mi włosy i musiałam je odgarniać z
twarzy. Znajdowałam się pobliżu plaży w La Push.
Przy brzegu coś się działo, ale było ciemno i widziałam jedynie białe i
czarne plamy. Dwie postacie to zbliżały się do siebie, to od siebie
An43 + Eleonora