STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Nie namyślając się długo, trzecia żona wyjęła nóż zza pasa jednego ze
swoich synów i wymachując nim, podbiegła do Zimnej Kobiety.
Tamta tylko uśmiechnęła się pogardliwie, nie przerywając walki ze
starym wilkiem. Miałaby się bać słabej ludzkiej niewiasty, której nóż
nawet nie zadrasnąłby jej skóry? Zamachnęła się na Tahę Akiego,
pragnąc zadać mu decydujący cios. I wtedy trzecia żona zrobiła coś,
czego nikt się po niej nie spodziewał — padła na kolana u stóp swojej
przeciwniczki i wbiła sobie nóż syna w samo serce.
Krew trysnęła spomiędzy jej palców na nogi Zimnej Kobiety:
szkarłatna, ciepła, wonna i kusząca. Krwiopijczyni, wciąż głodna, na
ułamek sekundy mimowolnie zwróciła się w stronę konającej. W tej
samej chwili, korzystając z jej nieuwagi, Taha Aki zatopił zęby w jej
szyi.
Nie był to koniec tego straszliwego starcia, ale wódz nie walczył już
sam. Zobaczywszy, jak umiera ich matka, dwaj młodzi synowie
wpadli w taki gniew, że mimo swojego młodego wieku zmienili się w
wilki i w nowej postaci dołączyli do ojca. W trójkę szybko pokonali
morderczynię.
Taha Aki został na plaży, nie zmieniwszy się z powrotem w
człowieka. Przez jeden dzień czuwał u boku swojej martwej żony,
warcząc na każdego, kto próbował się do niego zbliżyć, a potem
poszedł w las i już nigdy nie wrócił.
scandalous
Odtąd to synowie Tahy Akiego strzegli plemienia, a potem ich właśni
synowie, a potem synowie synów. Sfora nie liczyła sobie nigdy więcej
niż trzy wilki. To wystarczało. Czasami granice naszych ziem
An43 + Eleonora