STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Spojrzałam na niego z niedowierzaniem. Trzymał gazetę ojca w ręce i
z uwagą studiował artykuł z pierwszej strony.
Nie mógł mówić serio - chyba chciał się mu tylko przypodobać. Przy
jednym z Cullenów żaden psychopata czy gangster nie miał szans.
Fortel podziałał. Charlie przez chwilę drapał się po głowie, a potem
machnął ręką.
- A niech wam będzie - mruknął.
To powiedziawszy, pospiesznie wycofał się do saloniku - nie chciał
zapewne przegapić rzutu sędziowskiego.
Zaczekałam, aż usłyszę telewizor, żeby upewnić się, że ojciec nas nie
podsłucha.
- Czemu... - zaczęłam.
- Sekundkę - przerwał mi Edward, nie odrywając oczu od gazety.
Zagłębiony w lekturze, podał mi pierwsze z podań. - Przy tym tu
możesz wykorzystać swoje stare wypracowania. Mają taki sam zestaw
tematów.
Zrozumiałam - mimo włączonego telewizora Charlie pewnie wciąż
nasłuchiwał. Westchnąwszy, zabrałam się do wypełniania
standardowych do bólu rubryk formularza: imię, nazwisko, adres,
numer taki, numer owaki... Po kilku minutach podniosłam głowę, ale
Edward wyglądał teraz zadumany przez okno.
Kiedy powróciłam do swojego zajęcia, po raz pierwszy zwróciłam
uwagę na nazwę uczelni. Prychnęłam i odsunęłam kartki na bok.
- Co jest? - spytał Edward.
scandalous
- Nabijasz się ze mnie. Ja i Dartmouth?
An43 + Eleonora