STEPHENIE MEYER Zaćmienie

tak już błąkać bez końca, nigdy nie dołączy do swoich przodków w
zaświatach.
Zbolałej duszy wodza, wijącej się w agonii, towarzyszył w
wędrówkach po lesie wielki wilk. Był naprawdę ogromnych
rozmiarów i zachwycał swoją urodą. Taha Aki przyjrzał mu się kiedyś
i nagle poczuł zazdrość. Wilk miał własne ciało, miał własne życie. O
ileż lepiej byłoby być zwykłym zwierzęciem niż tylko duchem!
I tak Taha Aki wpadł na pomysł, który odmienił losy jego plemienia.
Poprosił wilka, aby ten zrobił mu w swoim ciele trochę miejsca - aby
się z nim swoim ciałem podzielił. Basior przystał na to i wódz
wniknął do jego wnętrza. Nie było to ciało człowieka, ale i tak czuł
niewysłowioną ulgę.
Kiedy Taha Aki i wilk powrócili jako jeden byt do wioski nad zatoką,
ludzie rozbiegli się na ich widok, wołając wojowników. W kilka
minut zwierzę otoczyli uzbrojeni w włócznie mężczyźni. Utlapa, rzecz
jasna, zawczasu się ukrył.
Taha Aki nie zaatakował. Zaczął się powoli wycofywać, patrząc
innym znacząco w oczy i próbując nucić quileuckie pieśni.
Wojownicy uświadomili sobie szybko, że nie mają do czynienia ze
zwyczajnym wilkiem, ale z osobnikiem nawiedzonym przez czyjegoś
ducha, jeden ze starszych mężczyzn, niejaki Yut, postanowił złamać
zakaz wydany przez fałszywego wodza, by się z owym duchem
porozumieć.
scandalous
An43 + Eleonora