STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Ech, Bello, Bello, sprowadziłam się na ziemię, pewnie, jak zwykle,
wytwór twojej wybujałej wyobraźni.
Prowadząc motocykl w kierunku czerwonego volkswagena, czułam,
że Edward odprowadza mnie wzrokiem.
-A ten motor to po co? - zawołał Jacob, lekko zaniepokojony.
— Pomyślałam, że znam dla niego właściwsze miejsce niż garaż
Cullenów.
Spochmurniał na ułamek sekundy, ale zaraz potem zrozumiał, co mam
na myśli, i uśmiechnął się od ucha do ucha.
Dowiedziałam się, że przekroczyłam granicę, gdy tylko to uczyniłam,
bo natychmiast doskoczył do mnie w kilku susach. Odebrawszy mi
motocykl, odstawił go na rozłożonej nóżce, po czym zdusił mnie w
charakterystycznym dla siebie serdecznym uścisku.
Usłyszałam odpalany silnik volvo, więc spróbowałam mu się wyrwać.
- Postaw mnie na ziemię! — jęknęłam bezgłośnie.
Posłuchał mnie, śmiejąc się wesoło. Odwróciłam się, żeby pomachać
Edwardowi, ale jego srebrne auto znikało właśnie za zakrętem.
- Super - mruknęłam, pozwalając sobie na odrobinę sarkazmu.
Jacob zamrugał teatralnie oczami, udając niewiniątko.
- No co?
- I tak już poszedł na duży kompromis. Nie prowokuj go
niepotrzebnie.
Zaśmiał się jeszcze głośniej. Czym tak go rozbawiłam?
Zastanawiałam się nad tym, kiedy obchodził samochód, żeby go
otworzyć od strony pasażera.
scandalous
An43 + Eleonora