STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Doskoczył do nowego motoru, żeby wyjąć dwie rzeczy, które
wcześniej za nim schował. Jedna z nich była twarda, okrągła i
jaskrawoczerwona, druga z kolei czarna, miękka i bezkształtna.
- Stać cię na takie poświęcenie? - spytał. - Jak sądzisz? Wzięłam
od niego kask i zaczęłam ważyć go w dłoniach.
- Będę w nim głupio wyglądać.
- Wręcz przeciwnie. Będziesz wyglądać na kogoś, kto jest na tyle
inteligentny, żeby wiedzieć, że należy cenić sobie własne zdrowie.
Przerzucił sobie to coś czarnego, czego jeszcze nie zidentyfikowałam,
przez ramię, po czym ujął oburącz moją twarz.
- Tę główkę kocham najbardziej na świecie. Mogłabyś o nią
zadbać.
- Okej, niech ci będzie. A to drugie to co? - spytałam
podejrzliwym tonem.
Parsknął śmiechem. Okazało się, że trzymał coś w rodzaju pikowanej
skórzanej kurtki.
- To też na motor. Ponoć otarcia od asfaltu potrafią być bolesne.
No, przymierz.
Z westchnieniem odrzuciłam włosy na plecy i założyłam kask, a
następnie wsadziłam ręce w nadstawione przez Edwarda rękawy.
Zapiawszy za mnie główny zamek błyskawiczny, zrobił krok do tyłu,
by móc zobaczyć mnie w całej okazałości.
Czułam się jak pękata wiejska szynka obwiązana ciasno sznurkiem.
- No i jak się prezentuję? Tylko bez fałszywych pochlebstw.
Przekrzywił głowę.
scandalous
An43 + Eleonora