STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Przecież wiesz, że się zgodzi.
- Wiem więcej o jego ewentualnej odpowiedzi niż większość
postronnych obserwatorów, nie przeczę.
Wpatrywałam się w niego przez dłuższą chwilę, starając się odgadnąć,
jak powinnam się, według niego, zachować, dla większego
obiektywizmu próbując zarazem zdusić w sobie przemożne pragnienie
złożenia wizyty sforze. Było mi głupio, że akurat teraz, kiedy wokół
mnie tyle się działo, moim największym marzeniem jest spędzenie
wieczoru w towarzystwie kilku nastoletnich mięśniaków. Z drugiej
strony, właśnie, dlatego miałam takie, a nie inne marzenie - chciałam
choć na kilka godzin oderwać się od przygnębiającej rzeczywistości,
na kilka godzin stać na tyle niedojrzała i beztroska, by móc śmiać się z
Jacobem z tego wszystkiego, co mi potencjalnie groziło. Ale to nie
miało znaczenia.
- Bello - odezwał się Edward - nie kłamałem, kiedy przyrzekłem,
że odtąd będę ci ufać. Skoro nie przejmujesz się wilkołakami, to i ja
nie będę się nimi przejmował.
- Wow - skomentowałam jego deklarację tak samo jak w nocy.
- Poza tym Jacob ma rację przynajmniej, co do jednego. Oni też
się znają na zabijaniu wampirów. Przy nim i jego kolegach powinnaś
czuć się bezpieczna.
- Jesteś tego pewien?
- W stu procentach. Mam tylko jedną prośbę.
Skrzywiłam się, spodziewając się czegoś, co popsuje mi całą
przyjemność.
scandalous
An43 + Eleonora