STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Z roku na rok jest coraz łatwiej. A po siedemdziesięciu latach
ma się kłopot zupełnie z głowy, bo wszyscy, których się znało, już nie
żyją.
Wzdrygnęłam się.
- Przepraszam. Palnąłem z grubej rury.
- Ale to prawda, co powiedziałeś.
Wpatrywałam się w białą kopertę niewidzącym wzrokiem.
- Jak już załatwimy problem naszego tajemniczego gościa, czy
nie mogłabyś raz jeszcze przemyśleć terminu swojej przemiany?
-Nie.
- Ależ z ciebie uparciuch.
Już to tego dnia słyszałam.
W pralce coś huknęło i nagle się zatrzymała.
- Głupia maszyna - mruknęłam, odrywając się od Edwarda.
Poszłam włączyć ją raz jeszcze.
- A propos prania — przypomniało mi się — spytaj, proszę, Alice,
gdzie wsadziła te wszystkie ubrania przy sprzątaniu mojego
pokoju. Nie mogę ich znaleźć.
Edward zrobił zdziwioną minę.
- Alice sprzątnęła ci pokój?
scandalous
- Najwyraźniej. Wiesz, wtedy, jak mnie uprowadziła i przyjechała
tu po moją piżamę, kosmetyczkę i poduszkę, którą, tak na marginesie,
też mi musi zwrócić. Pozbierała wszystko z podłogi - skarpetki,
bluzki, takie tam - i gdzieś odłożyła, ale nie wiem gdzie.
Zamyślił się, a potem nagle zesztywniał.
An43 + Eleonora