STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Wiem, że nie jest ci zimno - ciągnęłam - ale powinieneś
chyba zachowywać jakieś pozory normalności.
Odgarnął włosy z czoła. Były mokre od deszczu.
- Tak jest po prostu wygodniej - powiedział.
- Wygodniej?
Uśmiechnął się pobłażliwie.
- Wierz mi, samo to, że muszę non stop mieć przy sobie te szorty,
jest już dostatecznie denerwujące. Gdybym targał z sobą cały zestaw,
to bym chyba zwariował. Czy ja wyglądam na tragarskiego muła?
Ściągnęłam brwi.
- O czym ty mówisz?
Spojrzał na mnie z wyższością, jakbym nie rozumiała najprostszych
rzeczy.
- Nie mogę ot tak teleportować swoich ciuchów z miejsca,
w którym zmieniam się w wilka, do miejsca, w którym zmienię się
z powrotem w człowieka. Muszę nosić wszystko przy sobie. Więc
wybacz mi, że ograniczam się do minimum.
Poczerwieniałam.
- Zapomniałam o tym, że wybuchacie.
Zaśmiał się. Wskazał palcem na długi czarny rzemień, który miał
trzykrotnie owinięty wokół lewej łydki. Dopiero teraz zauważyłam, że
był też boso.
- Widzisz? To nie dla ozdoby. Ile można nosić portki w zębach
Nie wiedziałam, co powiedzieć.
scandalous
- A może czujesz się skrępowana, że chodzę taki goły? - wypalił.
An43 + Eleonora