STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Jęknęłam. Dałabym głowę, że zmusi! mnie już do zgłoszenia się do
wszystkich uczelni w kraju. Gdzie on wynalazł te nowe? I jakim
cudem można było do nich jeszcze wysyłać podania? Moim zdaniem
wszędzie było już dawno po terminie.
Uśmiechnął się, jakby potrafił jednak czytać mi w myślach -moje
pytania musiałam mieć wypisane na twarzy.
- W paru miejscach nie skończyli jeszcze rekrutacji, a kilka
innych zgodziło się zrobić dla ciebie wyjątek.
Wyjątek, dobre sobie! Wiedziałam doskonale, skąd się brały te
wyjątki. I ile musiały go kosztować.
Widząc moją minę, parsknął śmiechem.
- Zabierzmy się do tego jak najszybciej - zaproponował, biorąc
mnie pod łokieć i skierowując w stronę kuchni.
Charlie przepuścił nas w drzwiach, po czym wszedł za nami. Nie
wyglądał na zachwyconego, chociaż do naszych planów na wieczór
nie mógł' się przyczepić — sam dopominał się dzień w dzień, żebym
wreszcie zdecydowała, gdzie chcę studiować.
Edward ułożył formularze w wysoki stos, na którego widok robiło mi
się niedobrze, ja tymczasem szybko sprzątnęłam ze stołu. Kiedy
Edward dostrzegł, że przenoszę na blat koło kuchenki Wichrowe
wzgórza, podniósł znacząco brew. Wiedziałam, jaki komentarz ma na
końcu języka, ale zanim zdążył go wygłosić, odezwał się Charlie:
- Skoro już mowa o podaniach, Edward... - zaczął obrażonym
tonem.
scandalous
An43 + Eleonora