STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Znowu dzwonił Jacob - poinformował mnie, ledwie zamknęły
się drzwi za Edwardem.
- Dziękuję za informację.
Postawiłam przed nim pełny talerz, nie zmieniając wyrazu twarzy.
- Nie bądź taka, Bello. Miał taki zrozpaczony głos.
- Płaci ci za takie gadki, czy zgłosiłeś się do niego na ochotnika?
Mruknął coś pod nosem, ale wolał jeść, niż się ze mną kłócić. Zresztą,
sam o tym nie wiedząc, osiągnął swój cel.
Moje życie coraz bardziej przypominało grę planszową, którą znałam
z dzieciństwa. Czy w następnym rzucie kostką miała mi się trafić
jedynka oznaczająca wypadnięcie z gry? Co, jeśli naprawdę coś miało
mi się niedługo stać? Gdybym, zgodnie z „życzeniem" Jacoba,
umarła? Nie mogłam pozwolić na to, by w takim wypadku
niepotrzebnie się zadręczał.
Nie chciałam z nim jednak rozmawiać w obecności Charliego. Zbyt
wiele mieliśmy przed nim sekretów i coś mogło mi się nie chcący
wysmyknąć. Zazdrościłam Jake'owi, że nie musi niczego ukrywać
przed Billym. Był w komfortowej sytuacji.
Postanowiłam poczekać do rana. Istniało duże prawdopodobieństwo,
że przeżyję noc, a te kilkanaście godzin mógł się jeszcze przemęczyć.
Mogło mu to nawet wyjść na dobre.
scandalous
Wieczorem, kiedy Edward już sobie poszedł, lało jak z cebra.
Zastanawiałam się, kto pilnuje tej nocy mnie i Charliego. Z jednej
strony miałam wyrzuty sumienia, że biedak tak strasznie przemoknie,
An43 + Eleonora