STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Podciągnął nasze palce pod sam nos i z zamkniętymi oczami
powąchał moją skórę. Teraz to on się uśmiechnął. Napawanie się
bukietem bez tykania wina — tak to kiedyś określił.
Zdaniem Edwarda zapach mojej krwi był wyjątkowy — słodszy niż u
jakiejkolwiek innej osoby, z którą miał do czynienia. W porównaniu z
innymi ludźmi byłam dla niego niczym kieliszek wina postawiony
przed alkoholikiem przy szklance wody. Wiedziałam, że moja woń
wywołuje u niego palące pragnienie, ale ostatnio nie unikał jej już tak
jak kiedyś. Nie byłam pewnie sobie w stanie nawet wyobrazić, ile
wysiłku kosztował go ten zwykły gest.
Robiło mi się smutno na myśl, że musiał się przy mnie tak męczyć,
pocieszałam się jednak, że nie potrwa to już długo.
Usłyszałam, że zbliża się Charlie. Jak zwykle, chciał się pokazać
Edwardowi, żeby dać mu do zrozumienia, że nie jest w naszym domu
mile widziany. Mój ukochany natychmiast otworzył oczy i opuścił
nasze ręce, nie rozluźniając jednak uścisku.
- Dobry wieczór, Charlie.
Zawsze był przy ojcu ujmująco grzeczny, chociaż ten zupełnie sobie
na to nie zasłużył.
Charlie mruknął coś pod nosem na powitanie, po czym założył ręce na
piersiach, nie mając najmniejszego zamiaru się wycofać. Ostatnimi
czasy przesadzał z tym rodzicielskim nadzorem.
- Przyniosłem kolejne zestawy podań - oznajmił Edward,
pokazując mi wypchaną sztywną kopertę. Miał też przy sobie
znaczki.
scandalous
An43 + Eleonora