STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Więc o co w tym wszystkim chodziło? - kontynuował Carlisle.
- Może sprawdzali, czy jeszcze jestem człowiekiem -
zaproponowałam.
- To możliwe — zgodził się doktor.
Rosalie odetchnęła z ulgą i przeniosła wzrok z okna na drzwi
prowadzące do kuchni. Edward zmarszczył czoło - zapoznawał się z
myślami przybyszów.
Do salonu pierwszy wszedł Emmett, a zaraz za nim Jasper.
- Nie ma go już w okolicy od ładnych paru godzin - złożył raport
Emmett. - Trop biegł na wschód, potem na południe, a potem urywał
się na bocznej drodze. Gość ma samochód.
- Cholera - mruknął Edward. - Jedyna nadzieja, że pojechał na
zachód. Może wreszcie na coś się przydadzą psy z rezerwatu.
Miałam ochotę na niego warknąć, ale Esme dyskretnie mnie
powstrzymała.
- Żaden z nas go nie rozpoznał - odezwał się Jasper – ale
przynieśliśmy to. Powąchajcie sami.
Wyjął z kieszeni coś zielonkawego i zmiętego, i podał to Carli-
sle'owi. Doktor podetknął sobie znalezisko pod nos.
- Nie. Nie znam.
Tajemniczy przedmiot zaczął wędrować z rąk do rąk. Okazało się, że
to liść paproci.
scandalous
- Może oceniamy to wydarzenie ze złej perspektywy. Może to
zbieg okoliczności — zasugerowała Esme. Przerwała na moment,
widząc wokół siebie oburzone miny. — Nie mam na myśli tego, że
An43 + Eleonora