STEPHENIE MEYER Zaćmienie

nie gniewaj się na niego. Było słychać po jego głosie, że naprawdę
żałuje.
Skrzywiłam się. Do tej pory ojciec nigdy nic nie dopisywał od siebie,
gdy ktoś zostawiał dla mnie wiadomość.
Jeśli o mnie chodziło, Jacob mógł sobie wydzwaniać do woli. Nie
miałam ochoty z nim rozmawiać. Zresztą, skoro wolałby, żebym
umarła, powinien był zacząć się przyzwyczajać do braku odzewu z
mojej strony.
Jakoś straciłam apetyt. Wróciłam do przedpokoju po swoje rzeczy.
- Nie zadzwonisz do niego? - spytał Charlie. Opierał się o framugę
drzwi i bacznie mi się przyglądał.
- Nie.
Podniosłam torby i zaczęłam wchodzić po schodach.
- To nieładnie z twojej strony. Wybaczanie to jedna z podstaw
chrześcijaństwa.
- Pilnuj własnego nosa - mruknęłam tak cicho, żeby mnie nie
usłyszał.
Odłożywszy ubrania noszone u Cullenów do kosza na brudną bieliznę,
zadecydowałam, że wypadałoby zrobić pranie. Zdjęłam poszewki z
pościeli Charliego, odłożyłam je na podłogę przy drzwiach łazienki i
poszłam do siebie zrobić to samo.
scandalous
Przystanęłam przy łóżku, przekrzywiając głowę.
Gdzie się podziała moja poduszka? Rozejrzałam się po pokoju.
Nigdzie jej nie było, za to zauważyłam więcej niepokojących
szczegółów. Czy nie zostawiłam w nogach łóżka szarej bluzy od
An43 + Eleonora